Życie z SM - perspektywa pacjenta i rola fizjoterapii

Stwardnienie rozsiane (SM) to przewlekła choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do demielinizacji włókien nerwowych w mózgu i rdzeniu kręgowym. Jest to schorzenie, które znacząco wpływa na jakość życia osób chorujących. Jak wygląda codzienność z SM z perspektywy pacjenta i jaką rolę odgrywa fizjoterapia?

Objawy i diagnoza

Pierwsze objawy SM często pojawiają się u osób młodych, między 20. a 40. rokiem życia. Do typowych symptomów należą m.in.:

zaburzenia widzenia (podwójne widzenie, niewyraźny obraz)
zaburzenia czucia (mrowienie, drętwienie kończyn)
osłabienie siły mięśniowej
zaburzenia równowagi i koordynacji ruchowej
zmęczenie, problemy z koncentracją i pamięcią

Rozpoznanie SM opiera się na badaniu neurologicznym, rezonansie magnetycznym mózgu i rdzenia oraz badaniu płynu mózgowo-rdzeniowego.

Fizjoterapia

Kluczową rolę w utrzymaniu sprawności chorych odgrywa rehabilitacja, w tym fizjoterapia. Regularne ćwiczenia fizyczne pomagają zachować siłę i ruchomość mięśni, poprawiają koordynację ruchową, równowagę i wytrzymałość. Fizjoterapeuta dobiera odpowiednie techniki terapii manualnej, które zmniejszają napięcie mięśniowe i poprawiają ukrwienie oraz pobudzają i wzmacniają osłabione grupy mięśniowe. Stosuje również techniki neuromobilizacji, które zmniejszają ucisk na nerwy obwodowe.

Wyzwania w codziennym życiu

Życie z SM wiąże się z wieloma trudnościami i wyzwaniami:
radzenie sobie z postępującymi deficytami neurologicznymi i stopniową utratą sprawności
adaptacja do zmieniających się możliwości fizycznych
radzenie sobie z bólem, zmęczeniem i innymi objawami
problemy emocjonalne związane z chorobą (lęk, depresja)
ograniczenia w pracy zawodowej i życiu prywatnym
uzależnienie od pomocy innych w codziennych czynnościach

Dlatego tak ważne jest wsparcie bliskich i dostęp do opieki medycznej, w tym fizjoterapii, która pomaga zachować jak największą samodzielność.