Naczynia krwionośne w kościach – nowe odkrycie naukowców

Na łamach czasopisma „Nature Metabolism” ukazał się tekst opisujący sieć naczyń krwionośny w kościach. Od jakiegoś czasu wiedziano już, że w ludzkim szkielecie występuje układ krwionośny, jednak dotąd nie został on dokładnie zbadany i opisany.

Nowa, z perspektywy naukowych konstatacji i badań, struktura umożliwia migrację komórek krwi oraz komórek immunologicznych produkowanych w szpiku do układu krwionośnego. Już wcześniej, niemal intuicyjnie, stosowano w wyjątkowych sytuacjach iniekcje leków bezpośrednio do szpiku kostnego, jednak nie potrafiono wytłumaczyć, dlaczego metoda ta przynosi efekty.

Kierownikiem badań na Uniwersytecie Duisburg-Essen w Niemczech był profesor Matthias Gunzer. Naukowiec nie kryje ekscytacji związanej z odkryciem w XXI wieku w ludzkim ciele struktury, która nie została wcześniej opisana. Tłumaczy jednocześnie, że naczynia krwionośne w kościach jako takie nie są niczym nowym – znamy dobrze centrum szpiku kostnego czy powierzchnię okostnej – ale po raz pierwszy zaobserwowano system ciągnący się przez kości długie i to pod kątem 90 stopni.

Jak to działa? Tak jak inne narządy, tak i kości funkcjonują w zamkniętej pętli krążenia – „nowa” krew trafia do nich dzięki tętnicom, a „starą” oddają poprzez żyły. Badania wykazały, że znaczna części krwi z kości musi przebyć drogę przez opisaną sieć – aż 80% krwi tętniczej i 59% krwi żylnej. Oczywiście to dopiero początek długiego procesu zgłębiania tajemnic nowoodkrytej struktury. Z czasem dowiemy się na pewno, jaka dokładnie jest rola „nowych” naczyń w kościach. Być może dzięki temu uda nam się też dowiedzieć czegoś nowego na temat takich chorób, jak osteoporoza czy nowotwory kości.

Zobacz również

„Urazy stawu kolanowego. Leczenie zachowawcze i operacyjne” – recenzja monografii Bartłomieja Kacprzaka

1 rok temu

Recenzja książki pt. „Zaburzenia seksualne a fizjoterapia” pod redakcją naukową Małgorzaty Starzec-Proserpio

1 rok temu

Do odkrycia doszło dzięki wykorzystaniu kości myszy. Przy pomocy cynamonianu etylu sprawiono, że te stały się przezroczyste i uwydatniły pod mikroskopem swoją szczegółową strukturę – zidentyfikowano około 1000 naczyń w obrębie kości piszczelowej gryzonia. Ta metoda działania tłumaczy też, dlaczego do odkrycia doszło tak późno – wcześniej nie była dostępna równie zaawansowana technologia obrazowania.